ΕΡΩΤΙΚΟ.

ΕΡΩΤΙΚΟ

Μ’ άγγιξες καρδιά μου και το άγγιγμα σου ξύπνησε κάθε κύτταρο του κορμιού μου. Σε κοίταξα στα μάτια και το βλέμμα σου με ταξίδεψε στο άπειρο...εκεί ψηλά ανάμεσα στΙς χιλιάδες αστέρια ....σ εκείνο το απέραντο φωτεινό κέντημα του ουρανού. Σίγουρα δεν ήμουν πια εκεί....δεν ήταν εκεί η ψυχή μου....είχε πάει σε μια άλλη διάσταση...φωτεινή....πανέμορφη...γεμάτη ευφορία....άκουγα την φωνή σου...ψιθύριζες...λόγια γλυκά...λόγια που πρόσθεταν ακόμα περισσότερο φως γύρω μου…φως της φωτιάς...γοητευτικό...γεμάτο ζεστασιά...Σίγουρα ήξερες να ταξιδεύεις τις ψυχές....σίγουρα ήξερες να αναστατώνεις το πνεύμα...σίγουρα εκείνα τα χέρια ήξεραν να λιώνουν την σάρκα...ήξεραν να την κάνουν να καίει...να νιώθει ένα απίστευτο πόθο...να ανάβει ένα τρελό πάθος...να καίγεται κολασμένα...να αναζητά απεγνωσμένα την λύτρωση.

Σ΄ αγάπησα...περισσότερο και από τον ίδιο μου τον εαυτό....τρελά...τυφλά...σου δόθηκα χωρίς όρους...σ’ αφέθηκα χωρίς δισταγμό...μαγεία...παράδεισος...είχα αναρωτηθεί...είναι έτσι άραγε ο παράδεισος;...υπάρχει κάτι πιο όμορφο απ’ αυτό;...δεν πρέπει να υπάρχει....γιατί το ζήλεψαν....το κυνήγησαν....μας σκότωσαν...και εσύ καρδιά μου έφυγες...χάθηκες...και εγώ...εγώ δεν υπάρχω πια...ούρλιαξα από πόνο...έκλαψα γοερά....γονάτισα....χάθηκαν τα χρώματα....μαράζωσε η ψυχή....πέθανε το πνεύμα...έμεινε το απόλυτο κενό...