Όταν αντελήφθηκα το νόημα του "Κύριος γεννιέσαι δεν γίνεσαι".

Από μικρή είχα την συνήθεια να ακούω και  με τον καιρό να επαληθεύω, αυτά που έλεγαν οι μεγαλύτεροι μου. Αυτοί οι μεγαλύτεροι όμως, που γι αυτούς άκουγα και εγώ τα καλύτερα, ακόμα και απο ανθρώπους που δεν τους γνώριζαν. Περισσότερο απ όλα μου είχε κάνει εντύπωση λοιπόν, που όλοι συμφωνούσαν σε ένα σημείο...ότι μεγαλώνοντας η ανάγκη για ποιοτικούς ανθρώπους γύρω σου αυξάνεται...γι αυτούς τους ανθρώπους που ονομάζονται ...Κύριοι.

 Όταν είσαι νέος παίρνεις τα πράγματα όπως έρχονται, κινείσαι όπως ναναι, φτάνει να ικανοποιείς τις όποιες περιστασιακές σου ανάγκες. Όταν μεγαλώσεις όμως τα πράγματα κυλούν πιο αργά και δεν υπάρχει εύκολη και συνεχής εναλλαγή οπότε νιώθεις πλεον την ανάγκη να κατασταλάξεις εκεί που οι άνθρωποι σε γεμίζουν περισσότερο.

Όλα αυτά τα χρόνια κοίταζα γύρω μου. Η αλήθεια είναι ότι όσο περνούσε ο καιρός η πραγματική ποιότητα εξαφανιζόταν. Έτσι ο  καθένας άρχισε να την αντιλαμβάνεται διαφορετικά γι΄αυτό και οι διάφορες ομάδες άρχισαν να ξεχωρίζουν.

Για κάποιους ποιότητα είναι η ακριβή εξωτερική εμφάνιση...θα δεις ότι πρώτο τους μέλημα, είτε έχουν την οικονομική άνεση είτε όχι, είναι να δείξουν το ρούχο, την τσάντα, το αυτοκίνητο τους και να διαδώσουν την τιμή αγοράς...

Για άλλους ποιότητα είναι η συναναστροφή με άτομα επιτυχημένα μεν επαγγελματικά αλλά που δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτα σε χαρακτήρα...αποτέλεσμα...ξεγελά ο ενας τον άλλον δημιουργώντας την εικόνα του τέλειου, εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλο  και όταν κάποιος απο αυτούς δεν πληρεί πλεον  τα προσόντα τον αφήνουν στα κρυα του λουτρού απο την μια μέρα στην άλλη και προσκολλώνται σε κάποιο άλλον...το συμφέρον πάνω απ όλα...

Για κάποιους άλλους πάλι η ποιότητα μεταφράζεται σε άτομα με τα οποία αρέσκονται στο να κουτσομπολεύουν τους άλλους...θα τους δεις να κάνουν πηγαδάκια και να σιγοψιθυρίζουν χαμογελώντας πονηρά...δες τι ρούχα φοράει αυτή, δες πως μιλά, ξέρεις τι έκανε χτες?...την είδα με την τάδε, στην κηδεία του συγγενή της δεν έκλαιγε ενώ έκλαιγε περισσότερο η άλλη κλπ κλπ...

Είναι και μια άλλη κατηγορία εκ γενετής κακών ανθρώπων που αρέσκονται στο να μπλέκονται παντού, να παίζουν θέατρο, να τους πιστεύουν διάφοροι αδαής, να αλωνίζουν, να εκμεταλλεύονται, να κατηγορούν, να περιγελούν και να πιστεύουν ακόμα και με το ένα πόδι στον τάφο που λέμε, ότι είναι τα επιτυχημένα τζόβενα που έχουν δικαίωμα να συμπεριφέρονται όπως τους βολεύει πατώντας επι πτωμάτων.

Το απόλυτο κενό στις ψυχές των ανθρώπων!!!...Άνθρωποι ανούσιοι, γεμάτοι ανασφάλειες, τοξικοί...που προσπαθούν με κάθε τρόπο να πείσουν τον εαυτό τους πάνω απ όλα, για την ανωτερότητα τους, υποσκάπτοντας η υποτιμώντας τους άλλους με κάθε τρόπο...που όμως βαθιά μέσα τους γνωρίζουν την αλήθεια γι αυτό και η κακία γίνεται ένα μαζί τους.

Μεγάλωσα και τα βλέπω πιο έντονα όλα αυτά. 

Υπάρχουν και οι άλλοι,που μπορεί να μην είναι τοξικοί αλλά καλό θα ήταν να κρατηθείς μακριά τους.

Είναι πολύ καλοί στις θεατρικές παραστάσεις που καταντούν κοροιδία,  του τύπου...Που χάθηκες? Δεν μας παίρνεις ένα τηλέφωνο (Εσύ το τηλέφωνο μου το έχασες?)...Να κανονίσομε για καφέ (στο απώτερο μέλλον)...Πάρε με τηλέφωνο να βρεθούμε (με τα νεα πακέτα της ΣΥΤΑ είναι δωρεάν τα τηλεφωνήματα, μπορείς να πάρεις και εσύ)...Επειδή είμαι πολύ busy πάρε με εσύ να βγούμε (ναι γιατί εγώ είμαι αθκιασερή)...Είχα πολλές εξόδους τους τελευταίους μήνες γιατί δεν με πήρες και εσύ να βγούμε? (γιατί εγώ ας πούμε δεν έχω άλλους φίλους και περίμενα εσένα αγωνιωδώς) κλπ κλπ.

 Έχω μάθει ότι όταν νιώθεις φιλία η συμπάθεια για κάποιον, επιδιώκεις και εσύ ο ίδιος να τον δεις και πάντα μπορείς να βρεις χρόνο για αυτό το άτομο...όλα τα άλλα είναι ανοησίες...η φιλία είναι ιερό πράγμα για μένα... και η φιλία σημμαίνει  ότι υπολογίζω, νιώθω, αγαπώ, σέβομαι και συναναστρέφομαι  τον άνθρωπο και τίποτα άλλο...ποτέ δεν πίστεψα στο απο μακριά και φίλοι...δικαιολογίες για να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα...είναι όπως την καραμέλα που χρησιμοποιούν κάποιες μητέρες, που επειδή νιώθουν ότι δεν ξοδεύουν αρκετό χρόνο με τα παιδιά τους, λένε οτι ναι μεν δεν ξοδεύομε αρκετό χρόνο αλλά αυτός που ξοδεύομε είναι ποιοτικός...ανοησίες για να απαλύνουν τις τύψεις...

Χάθηκε λοιπόν η ποιότητα..και κυρίως η ποιότητα στις σχέσεις που είναι και η πηγή για μια υγειή κοινωνία... γι αυτό πιστεύω ότι όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους, όπως έλεγε και ένας μεγάλος Ιταλός άνθρωπος της τέχνης  «Κύριος γεννιέσαι, δεν γίνεσαι»! Και είναι αλήθεια...και για να είμαστε ξεκάθαροι, αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με το όνομα της οικογένειας, ούτε με τα χρήματα, ούτε με τις επαγγελματικές επιτυχίες αλλά ούτε και με τις αποτυχίες.  Το φέρνεις μαζί σου...είναι η αύρα, η ψυχή και το μυαλό σου. Πολύ λίγοι το έχουν και προσωπικά τους θεωρώ τα διαμάντια στον βάλτο της σημερινής εποχής.