ΔΙΗΓΗΜΑ - "ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ".

                                                    ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ

Όλα γύρω ήταν θαμπά, οι άνθρωποι σκιές, τα φώτα  τεράστια καθώς η λάμψη τους έφτανε στα μάτια της τα γεμάτα δάκρυα....δεν φαινόταν να την ένοιαζε όμως....οδηγούσε αφηρημένα....ένα κορμί μόνο του χωρίς ψυχή...άκαμπτο...χωρίς μια υποψία ζωής...ήταν μέσα σε αυτό και δεν ήταν....το μυαλό της Έλενας έτρεχε μακριά μήνες πίσω...σε μια παραλία, σε ένα νησί....ακούγεται πολύ συνηθισμένο...σαν ιστορία βγαλμένη από άρλεκιν αλλά έτσι είχε γίνει....

Ήτανε αυτή η φίλη της η Βάλια...

-Η φίλη μου!!! Μονολόγησε καγχάζοντας σαρκαστικά....

Της είχε έρθει η ιδέα να γιορτάσουν τα γενέθλια της στο νησί....τρελοπαρέα ξεσηκώθηκαν όλοι τους....στο νησί θα ερχόντουσαν και άλλοι γνωστοί της για να γιορτάσουν...

-Και πήγαμε!!!...Τι το ήθελα!!!...Ήταν και αυτός....εκεί στην παραλία στο beach party που έστησε η Βάλια...Άρη τον έλεγαν...

Της είχε τραβήξει την προσοχή από την αρχή...ήταν γοητευτικός και είχε ένα πανέμορφο χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπο του και σου άνοιγε την ψυχή...μιλούσε όμορφα και είχε χιούμορ...αλλά ταυτόχρονα έβγαζε και μια ηρεμία και κάποια απροσδιόριστη συστολή.

Της άρεσε αυτό...κάτι μέσα της άρχισε να δουλεύει διαφορετικά....κάτι ένιωθε στο στομάχι, κάτι στο κεφάλι, κάτι στα μάτια...δεν ήξερε....δεν μπορούσε να το προσδιορίσει αλλά αυτό το κάτι την τραβούσε πάνω του....με κρυφή χαρά έβλεπε ότι και αυτός ανταποκρινόταν στην φωνή της σε αυτά που έλεγε...άρχισαν να πίνουν από νωρίς...δεν ήταν συνηθισμένη στο ποτό αλλά ακολούθησε την παρέα...πίνανε ασταμάτητα...γελούσαν τραγουδούσαν γύρω από την φωτιά και μετά άρχισαν να χάνονται ζευγαράκια ζευγαράκια....και έμεινε μαζί του...μιλούσαν και γελούσαν και καθώς η νύχτα είχε προχωρήσει άρχισε να κρυώνει....το μυαλό της δεν ήταν καθαρό πια και όταν την αγκάλιασε και ένιωσε την ζεστασιά του κορμιού του κούρνιασε ακόμα περισσότερο κοντά του.....και τότε ένιωσε τα χέρια του να την χαϊδεύουν απαλά....και τον άφησε...γιατί της άρεσε...είχαν κάτι το γλυκό...το μαγικό...τα δάχτυλα του άφηναν πίσω τους ένα ποτάμι πάθους που της έπαιρνε το μυαλό...και το κορμί της άρχισε να του δίνεται ναρκωμένο από την μαγεία και το αλκοόλ...τα χείλη του περνούσαν απαλά απ΄ όλα εκείνα τα σημεία που την ξετρέλαιναν....και δεν είχε αίσθηση πια που βρισκόταν ...και ένιωθε μόνον αυτόν καθώς έγιναν ένα....αυτόν και το σύμπαν γύρω της....δεν θυμόταν τίποτα άλλο...ούτε πως βρέθηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, ούτε πότε κοιμήθηκε...ούτε πότε ξύπνησε δεν θυμόταν...!!!

-Δεν έπρεπε να είχα πιει...αφού δεν το σηκώνω ρε παιδί μου...πόσο χαζά φέρθηκα....?!!! σκέφτηκε το πρωί.

Δεν τον είχε ξαναδεί....είχε ρωτήσει την Βάλια και της είπε ότι κάτι είχε προκύψει και έπρεπε να φύγει. Είχε μπει ξανά στη ρουτίνα της ζωής της αλλά η εικόνα του δεν έφευγε από το μυαλό της. Τον σκεφτόταν συνεχώς και όχι μόνο...ένιωθε αυτή την ακαταμάχητη επιθυμία να τον δει, να τον έχει κοντά της...ένα συνεχές μαρτύριο ανικανοποίητου πόθου...είχε κλειστεί στον εαυτό της και είχε χάσει εντελώς την διάθεση της....οι φίλοι της την ρωτούσαν αν ήταν καλά αλλά δεν τολμούσε να τους πει την αλήθεια...ντρεπόταν...ένιωθε ότι θα φαινόταν γελοία....Και τότε ήταν που άρχισαν να έρχονται τα εμαιλς...ερωτικά εμαιλς...από αυτόν!!! Κόντεψε να τρελαθεί από την χαρά της....τα διάβαζε και τα ξαναδιάβαζε και ένιωθε σαν τον διψασμένο που έπινε με λαχτάρα το νερό που του έδιναν και δεν χόρταινε...

¨Αγάπησα την ματιά σου που την ένιωθα να θερμαίνει όλο μου το σώμα, την φωνή σου που μου τρέλλαινε τις αισθήσεις, το άγγιγμα σου που έλιωνε το κορμί μου....το κορμί σου που έγινε ένα με το δικό μου...θα μπορούσα να κάθομαι ώρες ατέλειωτες να σε ακούω να μου μιλάς να με αγκαλιάζεις....να νιώθω αυτή την γλυκιά ζεστασιά που μεταφέρεις από το είναι σου...σ΄ αγάπησα από την πρώτη στιγμή και σ’ αγαπώ ακόμα τόσο βαθιά και βασανιστικά...»   

Ήθελε να τον δει αλλά από την άλλη της άρεσε αυτό το ερωτικό παιγνίδι που είχε αρχίσει...ένιωθε να ζει σε ένα κόσμο πανέμορφο, φανταστικό...στο δικό της κόσμο που είχε πλάσει, που της είχε δημιουργήσει ο Άρης, γεμάτος χρώματα και ευφορία...δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί με τίποτα στη δουλειά....σηκώθηκε από το γραφείο της να κάνει καμιά βόλτα να συνέλθει....το τηλέφωνο στο γραφείο της Βάλιας κτυπούσε συνεχώς...πήγε να το σηκώσει...καθώς μιλούσε η ματιά της έπεσε στα εμαιλς της Βάλιας....και είδε το εμαιλ του Άρη!!!...ένα κακό προαίσθημα την κατέλαβε...το άνοιξε και πρόλαβε να δει την αρχή του ίδιου μηνύματος που είχε λάβει η ίδια...η Βάλια στεκόταν ήδη στην πόρτα του γραφείου...κοιτάχτηκαν...η αμήχανη ματιά της Βάλιας την εξόργισε...δεν ήξερε τι να σκεφτεί...Τι γινόταν?...δεν μπορούσε να καταλάβει....

-Τα έστελνε και της Βάλιας αυτά και δεν της είπε τίποτα?...Τα είχαν μεταξύ τους και έπαιζαν και μαζί μου? Με κορόιδευαν? Και εγώ η χαζή που της τα έλεγα όλα και αυτή τίποτα!!! σκεφτόταν και γινόταν ανήμερο θηρίο...Έφυγε βιαστική χωρίς να πει τίποτα... Η Βάλια απλά την κοιτούσε....η αμηχανία της ήταν εμφανής...

Κάποια στιγμή κουράστηκε να οδηγά...ένιωθε κατάκοπη...έφτασε στην πολυκατοικία που έμενε, μπάρκαρε το αυτοκίνητο και κατέβηκε...προχώρησε αργά προς την είσοδο της πολυκατοικίας...και εκεί την είδε να την περιμένει...και το πιο εξωφρενικό ήταν ότι την περίμενε χαμογελαστή!!

-Τι θέλεις εδώ? Της είπε...

-Πρέπει να μιλήσομε!!! της απάντησε σοβαρά η Βάλια...

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε καμιά διάθεση να δει κανέναν αλλά ένιωθε τόση κούραση που ήξερε ότι έστω και αν αντιδρούσε αρνητικά η Βάλια δεν θα έφευγε....

-Πάμε πάνω!!! της είπε...

Μπήκαν στο διαμέρισμα και όταν έκλεισαν την πόρτα πίσω τους η Βάλια μπήκε αμέσως στο θέμα...

-Διάβασες τα εμαιλς μου έτσι?....

Την αγριοκοίταξε...

-Έχει γούστο να μου ζητήσει και τα ρέστα τώρα!!! σκέφτηκε....Ναι διάβασα εκείνο του Άρη!! Της είπε άγρια....

-Ωραία!! απάντησε η Βάλια....

-Ωραία? Αυτό βρήκες να πεις? Τι θα πει ωραία?....

-Θα πει ότι είναι καιρός να σταματήσετε αυτό το παιγνιδάκι...το κρυφτούλι λέω...

Η Έλενα τα είχε χάσει εντελώς...

-Τι εννοείς? Εσείς παίζετε με μένα!!! Πως βρέθηκε αυτό το εμαιλ στο δικό σου κομπιούτερ...?

Η Βάλια χαμογέλασε....

-Όχι γλυκιά μου, δεν παίζομε...Θα σου εξηγήσω...

-Ακούω!!! της είπε έντονα δένοντας τα χέρια....

Η Βάλια χαμογέλασε....

-Λοιπόν...αυτό που είδες στο κομπιούτερ ήταν η μετάφραση από αυτά που μου έστειλε ο Άρης....

Την κοίταξε παραξενεμένη...

-Ποιά μετάφραση? Τι εννοείς?...

Η Βάλια την κοίταξε σοβαρά...

-Η μετάφραση από τον κώδικα Μπράιγ..!!!

Πάγωσε...τα έχασε...

-Από Μπράιγ?! Μα πως? Ψέλλισε...και αφέθηκε να πέσει στην πολυθρόνα που βρέθηκε κοντά της....

-Ο Άρης έχει πολύ μειωμένη όραση...είχε ένα ατύχημα...αυτός ήταν ο λόγος που εξαφανίστηκε....φοβήθηκε την στιγμή που θα το καταλάβαινες...και είναι εξάδελφος μου! ....

-Εξάδελφος σου?!! Γιατί δεν μου το είπες? την ρώτησε έκπληκτη...

-Δεν ήθελε ο Άρης να στο πω...προσπαθούσα να του δώσω θάρρος για να μπορεί να σε αντιμετωπίσει....αλλά τώρα που ήρθαν έτσι τα πράγματα του είπα ότι δεν γινόταν αλλιώς...θα σου μιλούσα εγώ...

Η Έλενα τα είχε χαμένα....

-Τι σκέφτεσαι? Της είπε η Βάλια....

Δεν μιλούσε....

-Θέλεις να φύγω και να σου δώσω χρόνο να σκεφτείς? Την ξαναρώτησε....

Η Έλενα την κοίταξε και φάνηκε να συνέρχεται σιγά σιγά....σηκώθηκε...

-Όχι δεν θέλω να σκεφτώ....Θέλω να τον δω...Να του μιλήσω...

-Είναι κάτω στο αυτοκίνητο μου Έλενα...Περιμένει!!!

Η Έλενα χαμογέλασε...έτρεξε στην πόρτα....

Τον κρατούσε σφικτά στην αγκαλιά της...έκλαιγαν και οι δυο...

-Πως σκέφτηκες ότι θα μπορούσα να φύγω? Τον ρώτησε γλυκά...Εσένα αγαπώ και αυτό που υπάρχει εκεί μέσα του είπε ακουμπώντας την καρδιά του...

Έμειναν για αρκετή ώρα αγκαλιασμένοι...δυο καρδιές που κτυπούσαν σαν μια.

Αμαλία Πικρίδου Λούκα